MSÜ Boy Kaç Olmalı?
Bir kasaba… Küçük, sakin bir yer. Sabahları kuş cıvıltılarıyla uyanan, akşamları ise yavaşça hüzünle sarılan gökyüzüyle huzuru hissettiren bir yerdi burası. Burada yaşayan insanlar, her şeyin yüzeyine bakarak değil, derinlerine inerek anlamaya çalışıyordu. İşte bu kasabada, iki farklı karakterin yolu kesişti. Biri, hayalini kurduğu askeri okula kabul edilmek için gün sayan Bora, diğeri ise bu yolculukta ona rehberlik edecek olan Eylem’di.
Bora, yıllardır içinde bir hırs taşıyan, stratejik ve çözüm odaklı bir gençti. Ona göre her şeyin bir ölçütü vardı. Her hedefin bir formülü, her zorluğun bir çözümü. MSÜ’ye kabul edilmek, onun için tek bir sorudan ibaretti: “Boyum yeterli mi?” Çünkü ona göre boy, askeri okulun kapısını açan en önemli anahtardı. Ve bu anahtar, yeterince uzun olma şartıyla elindeydi.
Eylem ise Bora’dan farklıydı. Empatik bir yaklaşımla olayları daha içsel bir düzeyde yorumlayan, insan ruhunu derinlemesine anlayan biriydi. Eylem, Bora’nın aksine boyun, fiziksel yeterliliğin bir göstergesi olsa da, asıl önemli olanın içsel motivasyon ve azim olduğuna inanıyordu. “Senin boyun yeterli değilse bile, içindeki güç her şeyin önündedir,” diyerek Bora’ya her zaman moral veriyordu.
Bir gün, Bora, Eylem’le birlikte kasabanın dışında uzun bir yürüyüşe çıktılar. Gökyüzü griye çalmıştı ve Bora, her zamanki gibi “Boyum yeterli olacak mı?” sorusunu yine zihninde tekrarlıyordu. Eylem, yürürken Bora’ya dikkatle bakarak, ona kendi bakış açısını anlatmaya karar verdi.
“Bora, MSÜ’ye girmeyi ne kadar çok istiyorsun, değil mi?” dedi Eylem. “Ama hep boyunu düşünüyorsun. Bir insanın boyu, hayallerinin önüne geçebilir mi?”
Bora, şaşkın bir şekilde Eylem’e baktı. “Ama herkes, boyun belirli bir ölçüde olmalı diyor. Bir sınavdan daha önemli bu. Ne yapabilirim?”
Eylem, Bora’nın omzuna hafifçe dokunarak, “Boy, evet, belki bir fiziksel gereklilik olabilir, ama asıl mücadele burada,” dedi ve kalbini işaret etti. “İçindeki tutkudur seni, sadece askeri okula götürmekle kalmaz, hayatındaki her zorluğun üstesinden gelmeni sağlar. Boyun ne kadar olursa olsun, bir hedefe ne kadar istekle yürüdüğün önemli.”
Bora, Eylem’in söylediklerini içselleştirmeye çalıştı, ama hala kafasında bir soru vardı: “Peki, boyum gerçekten yeterli değilse? O zaman ne olacak?”
Eylem, gülümsedi. “Bora, hayatta boyla değil, azimle başarırsın. Boy, sadece dışarıdan bakıldığında önemli olabilir. Ama senin içindeki kuvvet, gerçek başarıyı getirir. Unutma, her şeyin boyutuyla ilgili değil, ne kadar cesur olduğunla ilgili.”
Yürüyüşün sonunda Bora, Eylem’in söylediklerine odaklanarak, kasabaya dönmek için yola koyuldular. Gözlerinde bir değişiklik vardı. Boyunun MSÜ’ye kabulde ne kadar etkili olduğunu düşündüğü anlar, yerini içsel bir inanca bırakmıştı. Her ne kadar dış görünüş önemli olsa da, o an Bora, asıl başarının kendisinin içinde olduğunu fark etti.
Bora, bir askeri okulun kapısında durduğunda, boyunun ne kadar önemli olduğu sorusu her zaman zihninde bir yankı gibi çınlayacaktı. Ama asıl soru şuydu: “İçimdeki azim, bu kapıları açacak mı?”
Ve bir sabah, o kapı açıldığında Bora, sadece boyunu değil, hayalinin peşinden giden ruhunu da beraberinde taşıyordu.
Sonuç olarak, MSÜ’ye başvuran her birey için boy bir engel olabilir, ama içsel güç, hedefe ulaşmanın en sağlam yoludur. Hem fiziksel hem de duygusal yeterlilik, başarının anahtarıdır. Bora ve Eylem’in hikâyesi, her birimizin içinde taşımamız gerekenin ne olduğunu bize hatırlatıyor: boyutlar, içsel azim ve kararlılıkla aşıldığında her şey mümkündür.
Peki ya siz? Boyunuzun ötesinde hangi hayallerin peşinden gidiyorsunuz? Yorumlarınızı bizimle paylaşın.